Με την επανάληψη της επιδημίας, διάφορες πόλεις και άνθρωποι φαίνεται να έχουν γίνει προσεκτικοί τα τελευταία δύο χρόνια και η ζωή φαίνεται να έχει γίνει ένα μοντέλο τριών σημείων μιας γραμμής. Αλλά η ζωή χρειάζεται αρωματικούς παράγοντες. Μετά τη δουλειά, περιστασιακές χαρούμενες συγκεντρώσεις και ένα ταξίδι στα βουνά και τα ποτάμια μπορούν να νιώσουν καλύτερα την ομορφιά όλων όσων συναντάτε.

Την 18η Σεπτεμβρίου, έγινε φθινόπωρο. Το φθινόπωρο γλίστρησε σε μια ομιχλώδη αυγή, και εξαφανίστηκε το καυτό απόγευμα. Περνούσε από την κορυφή του δέντρου, βάφοντας μερικά φύλλα κόκκινα.Κοιτάζοντας τον γαλάζιο ουρανό, μια ομάδα ανθρώπων ξεκίνησε ένα ταξίδι κοιτάζοντας τον ήλιο.

Στα βάθη του ποταμού Μελανιού, υπάρχει μια κρυμμένη βίλα (Βίλα Κόκκινων φασολιών). Τα μέλη της οικογένειας εξερευνούν σιγά σιγά αυτή τη βίλα, όπου γνώρισαν ένα φθινοπωρινό ρομαντισμό.